- سراج اورنگ آبادی (سِ)
اورنگ آبادی. سیدسراج الدین از روشن سوادان اورنگ آباد دکن است و در چراغ افروزی کاشانۀ نظم فارسی دارد و از ماهران فن از ابتدای شباب دل به درویشی نهاد و دست به بیعت خاندان والاشان چشت دارد. و در سنۀ سبع و سبعین و ماءه و الف (1177 هجری قمری) چراغ زندگانی وی فرومرد و میر اولاد محمد دکاء بلگرامی تاریخش چنین بنظم آورد: قطعه:
چراغ دودۀ آل عبا سراج الدین
که بود روشن از او محفل سخندانی
نمود چارم شوال صبح آدینه
به شمعانجمن عمر دامن افشانی
ز تیره بزم جهان فنا به دار بقا
فروغ ناحیۀ خویش کرد ارزانی
کشید شعلۀ تاریخ سر ز طبع ذکا
سراج بزم ارم را نمود نورانی.
از سراج اورنگ است:
مردم و در دل تمنای گل و شمشاد ماند
تا قیامت این ستم بر گردن صیاد ماند.
(از صبح گلشن ص 200)
چراغ دودۀ آل عبا سراج الدین
که بود روشن از او محفل سخندانی
نمود چارم شوال صبح آدینه
به شمعانجمن عمر دامن افشانی
ز تیره بزم جهان فنا به دار بقا
فروغ ناحیۀ خویش کرد ارزانی
کشید شعلۀ تاریخ سر ز طبع ذکا
سراج بزم ارم را نمود نورانی.
از سراج اورنگ است:
مردم و در دل تمنای گل و شمشاد ماند
تا قیامت این ستم بر گردن صیاد ماند.
(از صبح گلشن ص 200)